ඉදුණු අඹ ගෙඩියක්

දොහ් දොහ්!
දඩ අඹ ගෙඩි දෙකක් එකපාරටම බිමට වැටුණා. රට අඹ ගහේ අඹ හරි රසයි. එක නිසාම ඒකට පෙරේත කමට දුවල ගිහින් ඒවා අහුලා ගන්න එක මගේ සිරිතක්.
අඹ ගෙඩි දෙක අහුලන් ඇවිල්ල  කුස්සියෙන් තිබ්බට පස්සේ මතක් උනේ මේ ගෙඩි වැටෙන්නේ කොහොමද?
අඹ ගෙඩි වැටෙන්නේ කොහොමද කියන එක හරි සරල ලේසි ප්‍රශ්නයක් උනාට මෙච්ච්ර කල් ඒක මෙහෙම ඔළුවට ඇවිත් තිබුනේ නැහැ. එකේ විද්‍යාත්මක කාරණේ හොයල බැලුවම දකින්නේ ලැබුනේ මෙන්න මෙහෙම දෙයක්. අඹ ගෙඩිය ඉදුනට පස්සේ අඹ ගෙඩියට එන ඔක්සින් කියන හොර්මොනය නතර වෙනවා. ඒ හෝර්මෝනය නතර උනාම අඹ ගෙඩියේ නටුව දිගේ ජලය එන්න බැරි විදිහට ඒ නටුවේ අග සෛල බිත්තියක් නිර්මාණය වෙනවා. ඒ නිසා ජල සැපයුම නතර උනාම අඹ ගෙඩිය දරා ඉන්න නටුව  ස්වභාවික මරණයකට ගොදුරැ වෙනවා. මැරුණු  නටුව ට අඹ ගෙඩියේ  බර දරාගන්න බැරි උන ගමන් අඹ ගෙඩිය බිමට වැටෙනවා.
විද්‍යාත්මක ඇසින් නෙවෙයි මේක දිහා පොඩ්ඩක් වෙන කෝණයකින් කල්පනා කරලා බැලුවම හිතට අමුතු හැගීමක් එනවා. ගහ නිෂ්පාදනය කරපු ගෙඩිය ගහට දරා ගන්න බැරුව අත අරින්න වෙනවා.
පොඩි කාලේ ඉදන්ම දුක් මහන්සි වෙලා ජලය සපයල කන්න බොන්න දීල අමාරුවෙන් හද ගත්ත ගෙඩියට යන්න දෙනවා කියන එකත් පොඩි පටු සෙල්ලමක් නෙවෙයි. හැබයි කොච්චර අමාරු උනත් ගහ ගෙඩියට යන්න දෙනවා. ගෙඩියට ඒක  ඇතුලේ ජීවයක් පවත්වා ගන්න පුළුවන් තරම් හයියක් ඇති බව ගහට තේරුණ ගමන් ගෙඩියට යන්න දෙනවා.
එක හැබැයි අමාරු දෙයක් වෙන්න ඇති. වැටෙන  ගෙඩියක් ගෙඩියක් පාසා  ගහ අඩනව වෙන්න ඇති. හැබයි තමන්ගේ පැවැත්ම වෙනුවෙන් අඹ ගහ ඒක කරනවා.
පොඩ්ඩක් කල්පනා කරලා බැලුවම එකත් අත හැරීම ගැන සරල එත් ගැඹුරු පාඩමක්.

-චන්දුල අර්සකුලසුරිය-

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Cubicle Buddies: In Honour of True Friends Who Stand with You

 The past couple of years have seen a different shape in human civilisation. The speed which human being has tried to run has come to a sudden standstill with the pandemic and things that we took for granted have such a value now ; a walk with your friend, a trip with your friends or at least your freedom to see each other's face or even breathe. The mobility is no longer a comfort as it used to be. I do not want to talk or write about the travel restrictions imposed due to Covid-19, but my being circling back to Covid-19 proves how it has become a shared common reality in everyone's life.      What I want write about is  true friendship. But why do we need to bother about friendship or friends during a gloomy period like this? What advantages or what benefits a friend can bring to you in a trying time like this? Can they feed you? Can they give you gifts? Can they throw you surprise birthday parties? To what end? I am pretty sure these questions are not yours b...
Read more

Garasarapa: an attempt to bridge East and West

Jayanntha Chandrasiri's latest movie Garasarapa deals with a rather  old theme, yet from a fresher perspective. Chandrasiri examines Sri Lankan mythical exorcist practises from an unsual perspective: the perspective of Sri Lankan Catholic identity. He juxtaposes the Sinhala exorcist practises associated with Kalu Kumaraya (black prince, a demon believed to be possessed with unmarried females) against Christian culture. Vidya, the female lead in the film seeks the support of a Catholic priest when the black prince possesses her. The film starts with her journey to the church where she meets Sadares Edirisinghe. Sadares comes with his ailing cousin as his gaurdian. Both Sadares and Vidya fall in love and ironically it is their immense love that defeats the negative influence of the black prince. However, Vidya and Sadares are forced to seperate when her family decided to flee Sri Lanka due to racial riots. The film records the Black Prince's promise to Sadares that he will make S...
Read more

Handagama' s Asandhimitta: A Paradox within a Paradox

Asoka Handagama's Asandhimitta is an enigma to the audience even after the last minute of the movie. I desperately wanted to watch the movie again and perhaps if possible backwards. Asadhimitta is a genuine research in Sri Lankan film industry. What does Handagama tries to hint at the end of the movie? How does Handagama play with the book and its content to make a movie ? Is Handagama succesful ? What genre does this film fit into ? There are so many questions that need to be answered. To be honest I have not read the novel and, therefore, Handagama is taken for granted here for a just representation of the themes in the novel. (Having said that I totally believe that a director should have a liberal right to do adapt the original text to his/her will).            In the first place, the end of the movie is a shocking revelation to the audience. I never imagined that the two male characters are younger and older version of the same character. (Either I am...
Read more